08/17/15










Αν ρωτήσετε κάποιον πότε ξεκινάει η «μέση ηλικία», η απάντηση που θα πάρετε εξαρτάται από την ηλικία του ερωτώμενου . Για παράδειγμα, οι φοιτητές την τοποθετούν γύρω στα 35. Όσοι όμως βρίσκονται στην ηλικία των 35, έχουν άλλη άποψη. Γι 'αυτούς, η μέση ηλικία ξεκινάει μισή δεκαετία αργότερα, με τα 40 ν' αντιπροσωπεύουν το εναρκτήριο έτος. Πρόσφατα, μια έρευνα που έγινε σε ένα μεγάλο δείγμα Ελβετών, κατέληξε ότι μεσήλικες θεωρούνται εκείνοι που είναι μεταξύ 35 και 53 ετών.


Γι 'αυτούς, η μέση ηλικία βρίσκεται μισή δεκαετία μακρύτερα, με τα 40 ν' αντιπροσωπεύουν το εναρκτήριο έτος. Πρόσφατα, μια έρευνα που έγινε σε ένα μεγάλο δείγμα Ελβετών, κατέληξε ότι μεσήλικες θεωρούνται εκείνοι που είναι μεταξύ 35 και53 ετών.


Όμως, το ακριβές χρονολογικό σημείο το οποίο θα εγγραφεί επίσημα ως "μέση ηλικία" δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που είναι πολύ πιο ενδιαφέρον είναι οι ψυχολογικές αλλαγές που επέρχονται με την έλευση της.


Όλοι έχουμε ακούσει για την επίφοβη "κρίση μέσης ηλικίας, αλλά τι ακριβώς είναι αυτή; Είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη έννοια; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ένα πραγματικό ψυχιατρικό φαινόμενο.




Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 92% των ερωτηθέντων(από δείγμα 372 ατόμων) ήταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι η κρίση μέσης ηλικίας είναι πραγματικό γεγονός, ενώ 71% απάντησαν ότι έχουν κάποιον γνωστό που περνάει τέτοια φάση.


Τον όρο «κρίση μέσης ηλικίας» τον επινόησε ο Elliott Jacques το 1965. Όμως, είχε κάτιδιαφορετικό στο μυαλό του, από αυτό που όλοι μας πιστεύουμε.




Ο Jacques δεν ασχολήθηκε καθόλου με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των γυναικών καθώς μπαίνουν στην μέση ηλικία. Αυτές επηρεάζονται από αλλαγές που συνδέονται με την εμμηνόπαυση. Στην πραγματικότητα, η «κρίση μέσης ηλικίας» εξακολουθεί να θεωρείται και σήμερα ως ένα κατεξοχήν πρόβλημα των ανδρών, ενώ συχνά την αναφέρουν οι γυναίκες στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν εγωιστικές και παρορμητικές συμπεριφορές των ανδρών. Αυτό το στερεότυπο μεταξύ των φύλων έχει το δικό του ενδιαφέρον. Όμως αυτό που ο Jacques προσπάθησε, ως ψυχαναλυτής, να εξετάσει ήταν η σχέση της μέσης ηλικίας με τη δημιουργική ιδιοφυΐα.


Σύμφωνα με αυτόν, η κρίση μέσης ηλικίας είναι τόσο επώδυνη ώστε πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες και στοχαστές δεν μπόρεσαν καν να επιβιώσουν. Παρατήρησε ότι η ηλικία των 37 συνδέεται με τον θάνατο πολλών ατόμων αυτής της κατηγορίας. Έτσι, αποφάσισε να μελετήσει αυτό το γεγονός. Μελέτησε ένα τυχαίο δείγμα από 310 μεγαλοφυΐείς ανθρώπους, και πράγματι διαπίστωσε ότι ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς - συμπεριλαμβανομένων των Μότσαρτ, Ραφαήλ, Chopin, Rimbaud, Purcell, και Baudelaire- απεβίωσαν μεταξύ των ηλικιών 35 και 39.


"Όσο πιο πολύ εστιάζει κάποιος παρατηρώντας τις ιδιοφυΐες του δείγματος," αναφέρει ο Jacques , «τόσο πιο εντυπωσιακό και ξεκάθαρο είναι αυτό το μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στη μέση ηλικία." Ωστόσο, για όσους ακόμη διανύουν το χρυσό μονοπάτι της δόξας - όπως τους αποκαλεί ο Κούντερα -τα καλά νέα είναι ότι ο πρόωρος θάνατος δεν είναι αναπόφευκτος.


Όπως υποστηρίζει ο Ζακ, γύρω στην ηλικία των 35 οι ιδιοφυείς άνθρωποι εμπίπτουν σε μία από τις τρεις εξής περιπτώσεις.




Η μία περίπτωση είναι είτε να πεθάνουν κυριολεκτικά είτε να εξαφανιστούν (μεταφορικά), έχοντας εξαντλήσει όλα τα αποθέματα της δυναμικής που είχαν, και μη μπορώντας να δημιουργήσουν ξανά κάτι που θα ήταν αντάξιο της ευφυίας που τους χαρακτήριζε σε νεαρότερη ηλικία.


Ο δεύτερος τύπος ατόμου χαρακτηρίζεται από ανησυχία και αγωνία για επίτευξη των στόχων που έχει θέσει. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο, μόλις συνειδητοποιήσει ότι έχει ξεπεράσει τουλάχιστον το ήμισυ του προσδόκιμου ζωής.


Για παράδειγμα,ο Μπαχ πριν από την ηλικία των 38 ήταν απλώς ένας ταλαντούχος οργανοπαίκτης της εκκλησίας και δάσκαλος μουσικής. Έπρεπε να φτάσει στη μέση ηλικία για να αρχίσει να δημιουργεί μεγάλες συνθέσεις.


Ο Σαίξπηρ έγραψε τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα όταν ήταν τριάντα. Όμως μεταξύ των ηλικιών 35 και 40, έγραψε μεγάλα έργα όπως ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Άμλετ, ο Οθέλλος, ο Βασιλιάς Ληρ και ο Μάκβεθ .




Τέλος, όσοι κατατάσσονται στην τρίτη περίπτωση, ενώ είναι παραγωγικοί και ολοκληρωμένοι όσο είναι νέοι, εντούτοις η αισθητική και το ύφος τους αλλάζει πολύ στη μέση ηλικία, συνήθως προς το καλύτερο. Ο αυθορμητισμός που διακρίνει αυτούς τους άντρες στο τέλος της εφηβείας και γύρω στα είκοσι τους, μειώνεται με τον χρόνο και μετατρέπεται σε πιο εκλεπτυσμένη δημιουργικότητα. Ο Δάντης είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της κατηγορίας. Η 'Θεία Κωμωδία' την οποία ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία 37 ετών θεωρείται το πιο ΄ποιοτικό έργο του.


Ο Jacques ασχολήθηκε και με περιπτώσεις απλών ανθρώπων της καθημερινότητας που είχαν εισέλθει στη κρίση μέσης ηλικίας. Διαπίστωσε ότι η πηγή του προβλήματος ήταν η πικρή συνειδητοποίηση ότι ο υπολειπόμενος χρόνος ζωής είναι μικρότερος από αυτό που είχαν ήδη ζήσει. Ο θάνατος δεν ήταν πια μια απόμακρη αφηρημένη έννοια. Για πρώτη φορά στη ζωή τους συνειδητοποιούσαν ότι η ζωή τους έχει πεπερασμένη διάρκεια και ότι δεν θα προλάβουν να πετύχουν όσα ονειρεύονταν.



Πάντως, η φράση "κρίση μέσης ηλικίας" δεν μπήκε στην καθομιλουμένη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Αυτό συνέβη όταν ο Daniel Levinson, δημοσιεύσε το γνωστό του βιβλίο "Οι εποχές της ζωής ενός ανθρώπου " που αναφερόταν σε ιστορίες μεσήλικων ανδρών που αγωνίζονταν να μεταβούν σε άλλο χρόνο όπου κανείς δεν είναι πια νέος αλλά ούτε και μεγάλος.


Ο Levinson πίστευε ότι οι κρίσεις μέσης ηλικίας ήταν στην πραγματικότητα πιο συχνές από ότι πίστευαν όλοι, και εμφανίζονταν μεταξύ μεταξύ των ηλικιών 40 έως 45. Σύμφωνα με αυτόν, αυτές οι κρίσεις χαρακτηρίζονται από μια σκληρή, επίπονη "απομυθοποιητική " διαδικασία που απορρέει από την αναπόφευκτη σύγκριση των νεανικών ονείρων του και της πραγματικότητας του σήμερα. Για τους περισσότερους , η ζωή κινείται τόσο γρήγορα που όταν βρουν τον χρόνο να κοιτάξουν προς τα πίσω σε ότι ήδη έχει συμβεί, διαπιστώνουν ότι έχουν χάσει την ευκαιρία να κάνουν αυτά που ήθελαν. Η επανεξέταση της ζωής προκαλεί κατάθλιψη, άγχος , μια μορφή απελπισίας, μιας επιθυμίας του 'τώρα-ή-ποτέ' έτσι ώστε να ζήσεις ότι έχεις στερηθεί μέχρι τότε.




Σε κάθε περίπτωση, πώς ένας άνδρας επιλύει αυτή τη θεμελιώδη σύγκρουση που συμβαίνει μέσα του; Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσει την απόκλιση ανάμεσα στις παραμυθένιες νεανικές φιλοδοξίες και την πραγματικότητας της ενήλικης ζωής είναι να επικεντρωθεί σε αυτά που ήδη έχει καταφέρει. Τα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι πολλοί μεσήλικες αναθεωρούν τις προσδοκίες τους δίνοντας πια βαρύτητα στην συντήρηση του status quo και την διατήρηση του στο μέλλον. Δεν κάνουν νέα φιλόδοξα όνειρα.


Ο εφησυχασμός σίγουρα δεν είναι κάτι καλό, αλλά υπάρχει και η θετική πλευρά. Λειτουργεί σαν αμορτισέρ στην ζωηρή ανησυχία που προκαλείται εξαιτίας των απραγματοποίητων ονείρων. Βοηθάει να ανατραπούν ακόμη και επώδυνες αποφάσεις που μπορεί να πάρει κάποιος όταν είναι ευάλωττος ψυχολογικά , όπως το να παρατήσει μια καλή θέση εργασίας ή ακόμα και να εγκαταλείψει την οικογένειά του.




Τις δεκαετίες που ακολούθησαν από τότε που ο Ζακ κι ο Λέβινσον, θέσανε τις κύριες ψυχαναλυτικές θεωρίες τους για την κρίση μέσης ηλικίας, μια σειρά από πιο εξειδικευμένους ψυχολόγους έχουν προσπαθήσει να τις επικυρώσουν με πραγματικά δεδομένα. Όμως με μικρή επιτυχία.


Μελέτες αποκαλύπτουν ότι η μέση ηλικία είναι περισσότερο πιθανό να συνδέεται με κάποια απογοήτευση στην καριέρα, με διαζύγιο, άγχος, αλκοολισμό, κατάθλιψη, ή κάτι άλλο που όμως δεν σχετίζεται με το στάδιο της ζωής. Στην πραγματικότητα, τα ποσοστά εμφάνισης πολλών από αυτά τα προβλήματα κορυφώνονται σε άλλες περιόδους κατά την διάρκεια της ζωής. Σκεφτείτε για παράδειγμα την εφηβεία όπου υπάρχουν μεγάλες ανησυχίες για το μέλλον που φαντάζει αβέβαιο. Οι περισσότεροι έφηβοι ζηλεύουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία , αφού γι 'αυτούς δεν φαίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη αβεβαιότητα. Σε μία έρευνα που έκανα οι Freund και Ritter, ζήτησαν από ηλικιωμένους να τους πουν σε ποιο στάδιο της ζωής τους θα προτιμούσουν να επιστρέψουν (εφόσον ήταν εφικτό). Οι περισσότεροι δήλωσαν στη μέση ηλικία !




Η "κρίση ηλικίας" των ανδρών δεν μπορεί λοιπόν να υποστηριχθεί από εμπειρικά δεδομένα. Όμως το γεγονός ότι διατηρείται αυτή η αντίληψη στις δυτικές κυρίως κοινωνίες, μπορεί μερικές φορές να έχει δραματικά αποτελέσματα. Ο Freund και ο Ritter δίνουν μια πιο χαλαρή ερμηνεία στην λεγόμενης κρίση μέσης ηλικίας. Υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για "κρίση" αλλά για νέες προκλήσεις που τίθενται στα άτομα αυτής της ηλικίας. Επειδή η μέση ηλικία θεωρείται ως το μέσο της διάρκεια της ζωής, αυτό βοηθάει να συνειδητοποιήσει κάποιος τον περιορισμένο χρόνο που του απομένει και έτσι να αναθεωρήσει την προσωπικής του πορεία.

Read more »




Μύθος 1ος : Αν ακούτε Mozart θα γίνετε εξυπνότεροι.
Ίσως σας κάνει να αισθάνεστε ανώτεροι, αλλά το άκουσμα της μουσικής του Mozart δεν θα σας κάνει εξυπνότερους από αυτούς που ακούνε Ρουβά και Γονίδη.
Ο παραπάνω μύθος έχει τις ρίζες του σε μια μελέτη του 1993 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature και η οποία έδειχνε ότι 12 φοιτητές είχαν μεγαλύτερο σκορ σε IQ tests αν προηγουμένως άκουγαν μια σονάτα του Mozart. Ο συγγραφέας Don Campbell υιοθέτησε αυτήν την δοξασία στο βιβλίο εκλαϊκευμένης ψυχολογίας "The Mozart Effect" και μια βιομηχανία εκατομμυρίων στήθηκε πουλώντας Cds και βίντεο σε γονείς που είχαν την ελπίδα ότι το καμάρι τους θα γινόταν εξυπνότερο.
Μεταγενέστερες μελέτες απέτυχαν να επαναλάβουν το αποτέλεσμα της πρώτης εκείνης μελέτης, ενώ οι αρχικοί ερευνητές υποστήριξαν ότι το αποτέλεσμα ήταν προσωρινό και δεν διαρκούσε παραπάνω από 10 με 15 λεπτά.
Μύθος 2ος : Όλα τα άτομα με αυτισμό έχουν ιδιοφυή ταλέντα.
Δεν γνωρίζουμε σε βάθος πολλά πράγματα για το σύνδρομο savant, την περίεργη αυτή κατάσταση στην οποία άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές, όπως αυτισμό, επιδεικνύουν εκπληκτικές ικανότητες στην μουσική, την τέχνη και τα μαθηματικά. Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι αυτός ο ευρέως διαδεδομένος μύθος έχει τις ρίζες του στην ταινία του 1988 "Rain Man" και ότι ο ήρωας της ταινίας αυτής θα ήταν ιδιαίτερα προικισμένος και ιδιαίτερα σπάνιος ακόμη και μεταξύ άλλων savant.
Σύμφωνα με τον Darold A.Treffert, M.D, της ιατρικής εταιρείας του Wisconsin, έναν αναγνωρισμένο ειδικό στο σύνδρομο Savant, περίπου 1 στα 10 άτομα με αυτισμό διαθέτουν κάποιες ικανότητες savant, ενώ ανάμεσα σε αυτούς με άλλες αναπτυξιακές δυσλειτουργίες, 1 στους 100 είναι savant. Ο Treffert υπολογίζει ότι όχι περισσότερα από 50 άτομα σε όλο τον κόσμο είναι "θαυμαστοί savants".
Επιπλέον προσέξτε τον χαρακτηρισμό ιδιοφυϊα. Οι διάσημοι "υπολογιστικοί δίδυμοι" που αναφέρει ο Oliver Sacks στο βιβλίο "The man who Mistook his wife for a Hat", μπορούν να δουν πρώτους αριθμούς σε έναν σωρό από σπιρτόξυλα ή να σου πουν μια μέρα της εβδομάδας πέφτει η 4η Ιουλίου το έτος 3024, αλλά δεν μπορούν να κάνουν έναν απλό πολλαπλασιασμό.
Μύθος 3ος : Τα πιο έξυπνα ζώα έχουν μεγαλύτερους εγκεφάλους.
Ο εγκέφαλος μιας φάλαινας φυσητήρα είναι 5 φορές μεγαλύτερος από του ανθρώπου αλλά δεν νομίζω να μπορεί κανείς να παίξει μαζί της σκάκι.
"Ο σωστός συσχετισμός δεν βρίσκεται μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και της ευφυίας άλλα στον λόγο του βάρους του εγκεφάλου προς το βάρος του σώματος και της εφυϊας" εξηγεί ο Molnar-Szakacs. "Σε έναν άνθρωπο, του οποίου ο εγκέφαλος ζυγίζει περίπου 1.36 κιλά, ο λόγος είναι περίπου 1:50. Στα άλλα θηλαστικά είναι εγγύτερα στο 1:80 ή 1:200. Επομένως, όσο μικρότερος είναι ο λόγος τόσο πιο έξυπνο είναι το ζώο".
Ο Molnar-Szakacs προσθέτει ότι ακόμη μεγαλύτερη σημασία από την παραπάνω αναλογία, έχει το τί υπάρχει μέσα στο κρανίο. "Τα μέρη του ανθρώπινου εγκεφάλου που ελέγχουν τις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες βρίσκονται στον φλοιό του εγκεφάλου".
Μύθος 4ος : Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Η συμπεριφορά κάποιων που έχουν πιεί παραπάνω από το κανονικό, ίσως ενισχύει αυτόν τον μύθο, αλλά το αλκοόλ δεν σκοτώνει νευρώνες ή δημιουργεί τρύπες στον εγκέφαλο. Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αλκοόλ και τα ναρκωτικά διαταρράσουν τα συστήματα του εγκεφάλου. Είναι η επίδραση που έχουν στους νευροδιαβιβαστές, σεροτονίνη και ντοπαμίνη, που παραπλανούν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, οδηγώντας σε συναισθήματα ευφορίας και στην συνέχεια εθισμού.
"Βραχυπρόθεσμα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά μάλλον αλλάζουν την λειτουργία του εγκεφάλου παρά επηρεάζουν την δομή του". Σπανίως ένας χρόνιος πότης μπορεί να αναπτύξει το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ατροφία και σμίκρυνση του θαλάμου και του υποθαλάμου και από την ανικανότητα επαναφοράς ή σχηματισμού αναμνήσεων. Αυτό το σύνδρομο δεν είναι άμμεσο αποτέλεσμα της κατανάλωσης αλκοόλ αλλά μια δευτερεύουσα κατάσταση που προκαλείται από κατάχρηση αλκοόλ σε τέτοιο βαθμό που παρεμποδίζεται η απορρόφηση της βιταμίνης Β, αφήνοντας τον εγκέφαλο υποσιτισμένο.
Μύθος 5ος : Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο το 10% του εγκεφάλου τους.
Μια παράθεση του William James που έχει κατακρεουργηθεί, διαστρεβλωθεί και χρησιμοποιηθεί εσφαλμένα, ίσως εξηγεί την καταγωγή του μύθου.
Κάνοντας μια γενική αναφορά στο δυναμικό του ανθρώπου, ο παραπάνω ψυχολόγος και φιλόσοφος είπε ότι οι άνθρωποι "κάνουν χρήση ενός πολύ μικρού τμήματος της συνείδησης τους και των ψυχικών τους πόρων γενικά."
Χάρη στην πρόοδο των τεχνικών νευροαπεικόνισης, αυτός ο μύθος έχει καταρριφθεί. Ενώ δεν χρησιμοποιούμε το σύνολο του εγκεφάλου μας κάθε στιγμή, πολλαπλές περιοχές στρατολογούνται ταυτόχρονα για κάθε έργο που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας. Για παράδειγμα, όλα τα διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου που ευθύνονται για την όραση, την αίσθηση, τον σχεδιασμό, τον κινητικό συντονισμό, την μυϊκή δραστηριότητα και την ομοιόσταση, απαιτούνται προκειμένου να παίξουμε μια παρτίδα τένις ή να γράψουμε λέξεις σε μια σελίδα χαρτί. Στην πραγματικότητα, νέες μελέτες που εξέτασαν τον εγκέφαλο σε ανάπαυση, αποκαλύπτουν ότι ένα ολόκληρο δίκτυο περιοχών είναι ενεργό ακόμη και όταν ένα άτομο δεν κάνει τίποτα.
Read more »





Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.


Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.


Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε…
Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;


Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σε αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.



Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.


Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.


Γι’ αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.


Το λιοντάρι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένο από τις αναφορές της κατσαρίδας, και τις ζήτησε να δημιουργήσει γραφήματα που να δείχνουν το ρυθμό και τις τάσεις παραγωγής, ώστε να τα τις χρησιμοποιήσει στις συναντήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.



Έτσι η κατσαρίδα έπρεπε να αγοράσει έναν νέο ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή laser.

…και γι’ αυτό προσέλαβε μια μύγα για να διευθύνει το τμήμα της τεχνολογίας (ΙΤ)



Το μυρμήγκι που ήταν τόσο παραγωγικό και ήρεμο, μισούσε την πληθώρα της γραφειοκρατίας και των συναντήσεων που έτρωγαν τον περισσότερο από το χρόνο του.


Το λιοντάρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να ορίσει κάποιον υπεύθυνο στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι.
Η θέση δόθηκε στον τζίτζικα, η πρώτη απόφαση του οποίου ήταν να αγοράσει καινούργια μοκέτα και καινούργια εργονομική πολυθρόνα για το γραφείο του.


Ο νέος υπεύθυνος του τμήματος, χρειάζονταν επίσης έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν βοηθό, τον οποίο έφερε από την προηγούμενη θέση του, για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα πλάνο εργασίας, στρατηγικού ελέγχου του προϋπολογισμού και βελτιστοποίησης του τμήματος.


Το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι ήταν τώρα ένα θλιμμένο μέρος, όπου κανένας δεν γελούσε πια και όλοι ήταν αναστατωμένοι.


Τότε ο τζίτζικας έπεισε το αφεντικό, το λιοντάρι, ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει μια έρευνα για το εργασιακό περιβάλλον του τμήματος.
Κάνοντας μια επισκόπηση των αναφορών σχετικά με το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι, το λιοντάρι παρατήρησε ότι η παραγωγικότητα είχε πέσει σε σχέση με παλιότερα.



Έτσι προσέλαβε την κουκουβάγια, μια επιφανής και πεφωτισμένη σύμβουλος, για να κάνει λογιστικό έλεγχο και να προτείνει λύσεις.
Η κουκουβάγια πέρασε τρεις μήνες στο τμήμα και κατέληξε με μια αναφορά πολλών τόμων που κατέληγε στο εξής: το τμήμα έχει υπερβολικό αριθμό προσωπικού.


Μαντέψτε ποιον απέλυσε πρώτο το λιοντάρι…


Το μυρμήγκι φυσικά, γιατί «παρουσίαζε έλλειψη κινήτρων και είχε αρνητική συμπεριφορά»




Υ.Γ. Οι χαρακτήρες του παραμυθιού είναι φανταστικοί και ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικά πρόσωπα. Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι απλή σύμπτωση...

Read more »



Έξι περίπου αιώνες μετά την εμφάνιση του Χριστιανισμού, ένας νέος προφήτης ανέκυψε στην Αραβική έρημο. Την έλευσή του δεν την έχουν προίδη οι προφήτες ούτε ήλθε να ευαγγελισθεί την ειρήνη και την αγάπη. Δεν ήταν ούτε ο Μεσσίας, ούτε ο Παράκλητος. Ήταν ο Μωάμεθ προφήτης των Αράβων, υπερασπιστής του Αλλάχ επί της Γης. Μεσσίας πολεμιστής και θεμελιωτής μιας θρησκείας, που γνώριζε την ανθρώπινη φύση και που δεν αγνοούσε τις αισθήσεις.
Η επικράτηση του Μωάμεθ αποτελεί τεράστιο ιστορικό σταθμό για την Επιστήμη.
Κάτω από την πνοή της θρησκείας του Ισλάμ, οι Άραβες και οι Ανατολικοί λαοί ξεκίνησαν με μια μοναδική αλκή, να κατακτήσουν τα υπολείμματα γερασμένων πολιτισμών που είχαν πεθάνει από τελειότητα. Νεαρός λαός και νεαρή θρησκεία γύρεψαν διέξοδο προς τον Ελληνοαλεξανδρινό κόσμο, που έσβυνε, και προς τον Ινδοβαβυλωνιακό κόσμο που είχε καλυφθεί από την πανάρχαια θεοκρατία του.
Η εποχή των Αράβων στάθηκε μοναδική στην ανθρώπινη Ιστορία. Ο λαός αυτός, που ξεκίνησε σχεδόν από το τίποτα, κατέκλυσε, οπλισμένος με θρησκευτικό φανατισμό, τις εκτάσεις της Αιγύπτου, των Ινδιών και της Μικράς Ασίας, προχώρησε στην Ευρώπη και δεν ανέκοψε την πορεία του παρά στην κοιλάδα του Πουατιέ κατά την μεγάλη μάχη με τον Κάρολο Μάρτελο.
Εκατό ακριβώς χρόνια έπειτα από το θάνατο του ιδρυτού του Ισλάμ, οι Άραβες έφθαναν στο απόγειο των κατακτήσεών τους. Η ραγδαία τους ανάπτυξη δεν έχει για να παραβληθεί παρά μόνο το παράδειγμα του Μ. Αλέξανδρου.
Αλλά οι μακεδονικές λεγεώνες αποτελούσαν το φορέα μιας τελειοποιημένης φιλοσοφίας προς τους βαρβάρους. Οι Άραβες αντιθέτως δεν πρόσφεραν τίποτε από την ανύπαρκτη δική τους φιλοσοφία. Η νέα τους θρησκεία δεν επεβλήθη παρά μόνο με το σπαθί και τη βία, κατά την αλάνθαστη συνταγή του ιδρυτή της.
Οι χριστιανικοί λαοί, που πύκνωσαν τις τάξεις των πιστών του Ισλάμ, προσχώρησαν στη νέα θρησκεία κυρίως από υπολογισμό και υποταγή μπροστά στον ισχυρό κυρίαρχο. Κι όμως η οφειλή της ανθρωπότητας στους βαρβάρους Άραβες είναι τεράστια. Γιατί αυτός ο πολεμόχαρος λαός παρουσίασε το μοναδικό φαινόμενο να συνδυάζει τη ρώμη με τη δίψα της μαθήσεως, το σπάνιο συνδυασμό να στρατηγεύεται από σοφούς και να διοικείται από φιλοσόφους.
Οι Χαλίφες των Αράβων ήταν μεγάλες φυσιογνωμίες φωτισμένων ανθρώπων που γνώριζαν να εκτιμούν τη μάθηση και να σέβονται τη σοφία. Όταν ο Καλίφης Ελ Μαρούν, ο Λουδοβίκος XIV των Αράβων, νίκησε το Μιχαήλ ΙΙΙ αυτοκράτορα των Βυζαντινών, έβαλε πρώτο όρο στη συνθήκη ανακωχής την υποχρέωση των Βυζαντινών να παραδώσουν από ένα αντίγραφο κάθε ελληνικού των βιβλίου στους Άραβες.
Έτσι στην πρωτεύουσα του Βαγδάτη, την οποία ίδρυσε το 762 ο προκάτοχός του Αλ Μανζόρ, κυκλοφόρησε το 813 η πρώτη μετάφραση των στοιχείων του Ευκλείδη. Οι Άραβες δεν δημιούργησαν επιστήμη. Αλλά κανείς λαός δεν μπορεί να καυχηθεί ότι παρουσίασε ποτέ μεγαλύτερη ικανότητα μετουσιώσεως και αφομοιώσεως όσην παρουσίασαν οι Άραβες σοφοί.
Ο τεράστιος τίτλος τιμής των Αράβων είναι ότι κατόρθωσαν να περισώσουν για τις επερχόμενες γενεές τον ανεκτίμητο πλούτο της ελληνικής σοφίας. Δεν υπάρχει Άραβας Αρχιμήδης, ούτε Ίππαρχος ούτε Ιπποκράτης. Κι όμως τρεις αιώνες μετά το θάνατο του Προφήτη, η Αραβική γλώσσα ήταν η γλώσσα των επιστημών, η πόλη της Κορδούης αριθμούσε ένα εκατομμύριο κατοίκους, διέθετε 80 σχολεία και μια βιβλιοθήκη με 600.000 τόμους.
Με τους Άραβες η Επιστήμη σημειώνει άλματα. Ο ιατρός Ραξέ (850-923) περιγράφει πρώτος την ευλογιά και τη βρογχοκήλη. Ο Αβίκεννος, χαρακτηριζόμενος σαν πρίγκηπας της Ιατρικής (980-1037), κατακτά τέτοια φήμη, ώστε ένας βασιλιάς της Καστίλλης, αν και εχθρός καταφεύγει στην Κορδούη για να θεραπευθεί. Ο Αβερρόης γίνεται διάσημος στους χριστιανικούς λαούς, γιατί χάρις σε αυτόν γνώρισαν τον Αριστοτέλη. Τέλος ο Γκεμπέρ αναδεικνύεται πατέρας της Αλχημείας. Οι έρευνές του, αν δεν κατάληξαν στην ανακάλυψη της φιλοσοφικής λίθου, οδήγησαν όμως στη γνώση του θειϊκού οξέος.
Διάδοχοι των τελευταίων Ελληνοαλεξανδρινών, οι Άραβες κληρονόμησαν και τις προλήψεις εκείνων. Μετά την Αλχημεία καλλιέργησαν την Αστρολογία. Οι Χαλίφες ίδρυσαν τεράστια αστεροσκοπεία για να πληροφορούνται από την πορεία των άστρων το πεπρωμένο τους. Αλλά παράλληλα με την Αστρολογία αναπτύχθηκε και η Αστρονομία. Έτσι υπολογίσθηκε η διάρκεια του έτους, και μετρήθηκε η περίμετρος της γης κατά τη μέθοδο του Ερατοσθένη.
Ο μεγάλος Άραβας αστρονόμος Αλβατένι υπήρξε άξιος συνεχιστής του Πτολεμαίου και είναι εκείνος που πρώτος αντικατέστησε τα τόξα των γωνιών με τα ημίτονα και συνημίτονα, θεμελιώνοντας έτσι την Τριγωνομετρία. Την ίδια περίπου εποχή έδρασε και ο μεγάλος φυσικός Αλαξίν (96x -1039), ο οποίος στην Οπτική του περιγράφει τους νόμους της ανακλάσεως και αφήνει να εννοηθεί ότι δεν του ήσαν άγνωστοι και οι νόμοι της ανακλάσεως(!).
Αλλά θα ήταν άδικο να υποστηρίξει κανείς ότι η αραβική σοφία προέρχεται μόνο από τα ελληνικά κείμενα. Ο διψαλέος αυτός λαός απορρόφησε και μετουσίωσε σ’ ένα κοχλάζον χωνευτήριο ό,τι αποτελούσε την ανθρώπινη γνώση της εποχής του. Έτσι βρίσκουμε με αραβικό ένδυμα πολλά στοιχεία που αποτελούν προσφορά των Ινδικών και Βαβυλωνιακών λαών. Το μηδέν και το δεκαδικό σύστημα αποτελούν Ινδική συμβολή. Η Άλγεβρα είναι έργο των Βαβυλωνίων. Αλλά θα ήταν άδικο να υποστηρίξει κανείς ότι τα ευρήματα αυτά έμειναν νεκρά στα χέρια των ακαταπόνητων Αράβων ερευνητών ή ακόμη ότι δεν πήραν μια καινούργια ευρύτητα και ένα πλατύτατο πεδίο εφαρμογής απ’ αυτούς.
Οι επιστήμονες του Ισλάμ κατέκτησαν με τη συμβολή τους αθάνατους τίτλους ευγνωμοσύνης όλων των μεταγενέστερων γενεών. Η παρουσία των στην Ευρώπη μια σκοτεινή εποχή, όπου οι λαοί της αγωνιούσαν κάτω από την απειλή του έτους 1000 που εθεωρείτο σαν έτος συντελείας του κόσμου, δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την Αναγέννηση. Αν η λαμπρή αυτή περίοδος άργησε να ανατείλει, δεν φταίνε γι’ αυτό οι Άραβες σοφοί. Δεν μπορούν όλες οι θρησκείες να μεταδίδουν την ίδια πνοή στους πιστούς των, όπως η θρησκεία του Ισλάμ.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ο ΑΙΩΝ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ (περιοδικό της Ένωσης Φυσικών τότε) τον Ιούνιο του 1950
via
Read more »






Ένας μώλωπας (μελανιά) είναι μια κοινή βλάβη του δέρματος που προκαλείται από...

την καταστροφή μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων κάτω από το δέρμα. 


Το αίμα που διαρρέει από τα κατεστραμμένα αγγεία συσσωρεύεται κοντά στην επιφάνεια του δέρματος και έτσι δημιουργείται αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως ένα μπλε-μαύρο σημάδι στην επιδερμίδα. 

Κυριότερες αιτίες που δημιουργούνται μώλωπες. 

Οι άνθρωποι κατά κανόνα αναπτύσσουν μελανιές από κάποιο χτύπημα. 

Μώλωπες μπορεί να εκδηλωθούν από πολύ έντονη εκγύμναση των μυών, όπως σε αθλητές άρσης βαρών. 

Οι μώλωπες προκύπτουν από μικροσκοπικά σχισίματα στα αιμοφόρα αγγεία κάτω από το δέρμα. 

Ανεξήγητοι, τυχαίοι μώλωπες που συμβαίνουν εύκολα ή για κανέναν προφανή λόγο μπορεί να υποδεικνύουν μια αιμορραγική διαταραχή ή να προκύπτουν από αντιπηκτικά φάρμακα, ειδικά αν ο μώλωπας συνοδεύεται από συχνές ρινορραγίες ή αιμορραγία των ούλων. 

Οι μώλωπες σε ηλικιωμένα άτομα συμβαίνουν συχνά επειδή το δέρμα τους γίνεται πιο λεπτό και ευαίσθητο όσο μεγαλώνουν. 

Οι ιστοί που υποστηρίζουν τα υποκείμενα αιμοφόρα αγγεία γίνονται πιο εύθραυστοι. Μώλωπες εμφανίζονται επίσης συχνά από την ανεπάρκεια βιταμίνης C (σκορβούτο). 

Πότε πρέπει να αναζητήσετε ιατρική περίθαλψη. 

Καλέστε τον γιατρό σας αν: Η μελανιά συνοδεύεται από πρήξιμο και πόνους. 

Παίρνετε κάποιο φάρμακο που αραιώνει το αίμα και παρατηρείτε ότι έχετε πολύ συχνά μώλωπες. 

Εμφανίζονται μώλωπες "χωρίς λόγο". 

Η μελανιά είναι επώδυνη και έχει εμφανιστεί κάτω από κάποιο νύχι. 

Μια μελανιά δεν βελτιωθεί μέσα σε δύο εβδομάδες ή αν δεν έχει καθαρίσει εντελώς μετά από τρεις ή τέσσερις εβδομάδες. 

Επίσης: Αν παρατηρήσετε μια μελανιά στο κεφάλι ενός ατόμου και αυτό το άτομο αδυνατεί να θυμηθεί τι ήταν αυτό που την προκάλεσε, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχει υποστεί κάποια διάσειση και ως εκ τούτου θα πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. 

Αν παρουσιαστεί μια μελανιά στο πρόσωπο ακριβώς πάνω από το μάτι, είναι πιθανό να την δείτε να "μετακομίζει" και να φτάνει στην περιοχή ακριβώς κάτω από το μάτι. 

Αυτό συμβαίνει λόγω της βαρύτητας. 

Εφ 'όσον είστε σε θέση να κινήσετε το μάτι σας προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν έχει επηρεαστεί η όρασή σας ή δεν έχετε πονοκέφαλο, είναι απίθανο η μελανιά αυτή να αποτελεί σοβαρό τραυματισμό που απαιτεί επίσκεψη στο νοσοκομείο.



Via
Read more »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)